Eski eşyalarınızı bir ikinci el mağazasına bağışlamak zor olabilir, ancak asıl amaç, eşyalarınızın ikinci bir hayata kavuşmasıdır. Bağıştan sonra yeni sahibine devredilir. Peki bu eşyaları yeniden kullanıma nasıl hazırlarsınız?
San Francisco'daki 26 Valencia, eskiden bir ayakkabı fabrikası olan mütevazı üç katlı bir depo. Şimdi Kurtuluş Ordusu'na yapılan sayısız bağış burada toplanıyor ve içerisi küçük bir kasaba gibi.
Kurtuluş Ordusu'nun halkla ilişkiler müdürü Cindy Engler, "Şimdi boşaltma alanındayız," diyor. Çöp torbaları, kutular, fenerler ve başıboş peluş hayvanlarla dolu römorklar gördük; sürekli bir şeyler geliyordu ve etraf gürültülüydü.
"Yani bu ilk adım," dedi. "Kamyondan indiriliyor ve daha sonra binanın hangi bölümüne gideceğine bağlı olarak ayrıştırılıyor."
Engler ve ben bu devasa üç katlı deponun derinliklerine indik. Gittiğiniz her yerde, birileri bağışları yüzlerce plastik makineye ayırıyor. Deponun her bölümünün kendine has bir karakteri var: 6 metre yüksekliğinde kitap rafları olan beş odalı bir kütüphane, yatakların yeniden satış için güvenli olduğundan emin olmak için dev bir fırında pişirildiği bir yer ve bibloları saklamak için bir yer var.
Engler arabalardan birinin yanından geçti. "Figürinler, yumuşak oyuncaklar, sepetler, burada neler olduğunu asla bilemezsiniz," diye haykırdı.
"Muhtemelen dün geldi," dedi Engler, kıyafet yığınlarını karıştıran insanların yanından geçerken.
Engler, "Bu sabah onları yarınki raflara koymak üzere ayırdık," diye ekledi, "Günde 12.000 giysi işliyoruz."
Satılamayan giysiler balya makinelerine yerleştirilir. Balya makinesi, satılamayan tüm giysileri yatak büyüklüğünde küplere öğüten dev bir prestir. Engler, torbalardan birinin ağırlığına baktı: "Bu 1.118 pound ağırlığında."
Daha sonra balya başkalarına satılacak ve büyük ihtimalle halı doldurma gibi işlerde kullanılacak.
"Böylece, yırtılmış ve hasarlı nesnelerin bile bir ömrü oluyor," dedi Engler. "Bazı şeyleri çok ileri götürüyoruz. Her bağış için minnettarız."
Bina inşaatı devam ediyor, labirent gibi görünüyor. Bir mutfak, bir şapel var ve Engler bana eskiden bir bowling salonu olduğunu söylemişti. Aniden zil çaldı - akşam yemeği vaktiydi.
Burası sadece bir depo değil, aynı zamanda bir ev. Depo çalışması, Kurtuluş Ordusu'nun uyuşturucu ve alkol rehabilitasyon programının bir parçası. Katılımcılar burada altı ay boyunca yaşıyor, çalışıyor ve tedavi görüyor. Engler bana günde üç öğün yemek yiyen 112 erkek olduğunu söyledi.
Program ücretsizdir ve caddenin karşısındaki mağazanın kârıyla finanse edilmektedir. Her üyenin tam zamanlı bir işi, bireysel ve grup danışmanlığı vardır ve bunun büyük bir kısmı maneviyattır. Kurtuluş Ordusu, 501c3'e atıfta bulunur ve kendisini "Evrensel Hristiyan Kilisesi'nin Evanjelik kolu" olarak tanımlar.
"Geçmişte olanlar hakkında çok fazla düşünmüyorsun," dedi. "Geleceğe bakıp hedeflerin doğrultusunda çalışabilirsin. Hayatımda Tanrı'nın olması gerekiyor, nasıl çalışacağımı yeniden öğrenmem gerekiyor ve burası bana bunu öğretti."
Caddenin karşısındaki dükkana doğru yürüyorum. Bir zamanlar başkasına ait olan eşyalar artık benimmiş gibi geliyor. Kravatlara baktım ve mobilya reyonunda eski bir piyano buldum. Sonunda, Cookware'de 1,39 dolara çok güzel bir tabak buldum. Almaya karar verdim.
Bu tabak çantama girmeden önce birçok elden geçti. Ordu diyebiliriz. Kim bilir, eğer onu kırmazsam, belki yine burada son bulur.
Gönderi zamanı: 21 Temmuz 2023